Μια σχετικά πρόσφατη φωτογραφία του Δημιουργού
Η αφίσα της ταινίας 7η Σφραγίδα. Η ταινία που έδειξε σε όλους το μέγεθος του Μπέργκμαν και έκανε γνωστό στον κόσμο τον πολύ σημαντικό Ηθοποιό Μαξ Βον Σίντοφ.
Μια "κλασική" φωτογραφία του Σκηνοθέτη.
Η ζούγκλα σήμερα κάνει μία μικρή στάση και παίρνει αποστάσεις από την χαμερπέστατη Ελληνική πραγματικότητα απλά και μόνο για να τιμήσει με τις ελάχιστες δυνατότητές της έναν γιγάντα Δημιουργό που πέθανε πριν από λίγες ώρες.
Τον Ιγκμαρ Μπέργκμαν που, κατά τη γνώμη μας υπήρξε για την Τέχνη του Κινηματογράφου ότι και ο Μπετόβεν για τη Μουσική.
Οπως αναφέρει το σημερινό δημοσίευμα του in.gr:
Ήταν 89 ετών.
Ο Μπέργκμαν, που αφήνει πίσω του σπουδαίες ταινίες όπως Η Φθινοπωρινή
Σονάτα, Η Έβδομη Σφραγίδα, το αυτοβιογραφικό Φάνι και Αλέξανδρος (για την
τηλεόραση), Το Αυγό του Φιδιού, Περσόνα, Κρυαγές και Ψίθυροι, Οι μαριονέτες,
κ.ά. πέθανε στο σπίτι του στο νησί Φάρο της Σουηδίας στη Βαλτική.
Η ημερομηνία της κηδείας του δεν έχει ακόμη προσδιορισθεί, αλλά στην
τελετή θα παρευρεθούν μόνο οι στενοί φίλοι και η οικογένειά του.
Μέσα από τις 50 και πλέον ταινίες του ο Μπέργκμαν περιγράφει όλα τα
ακραία πράγματα της αγαπημένης του Σουηδίας: τον κλειστοφοβικό ζόφο τις
ατέλειωτες χειμωνιάτικες νύχτες, την ήπια ευθυμία τα λαμπερά καλοκαιριάτικα
απογεύματα και την κρύα μεγαλοπρέπεια του νησιού όπου πέρασε τα τελευταία του
χρόνια.
Ο Μπέργκμαν, που καταπιάστηκε με δύσκολα θέματα, όπως η τρέλλα, με
εφευρετική τεχνική και προσεγμένη γραφή, έγινε ένας από τους κορυφαίους
παγκοσμίως δημιουργούς.
Είναι πιθανότατα ο μεγαλύτερος κινηματογραφιστής από
την ανακάλυψη του κινηματογράφου, είχε πει ο Γούντι Αλεν το 1988, όταν ο
Μπέργκμαν συμπλήρωνε τα 70 του χρόνια.
Ο Μπέργκμαν γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου 1918 στην Ουψάλα και μεγάλωσε στη
Στοκχόλμη. Ενώ σπούδαζε άρχισε να ασχολείται με τη σκηνοθεσία, πρώτα στο θέατρο
και μετά στον κινηματογράφο. Εργάστηκε στα σημαντικότερα θέατρα της Σουηδίας
ανεβάζοντας έργα μεγάλων θεατρικών, όπως Στρίντμπεργκ, Σαίξπηρ, Πιραντέλο, Καμύ,
Ουίλιαμς, Ανούιγ, Μπρεχτ, Τσέχοφ, αλλά και δικά του.
Οι ταινίες της δεκαετίας του 1960 δείχνουν ότι ο Μπέργκμαν εγκαταλείπει
συμβολισμούς και αλληγορίες και περνά σε πιο ψυχαναλυτικές ταινίες, διερευνώντας
τη γυναικεία ψυχοσύνθεση, αλλα και την προσπάθεια του ανθρώπου να γνωρίσει του
εαυτό του.
Για το συνολικό έργο του έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις, όπως
το Μεγάλο Χρυσό Παράσημο της Σουηδικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών (1977), το
Βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (1987), το Ειδικό Βραβείο Φελίξ (1988) και το Βραβείο Ζόνινγκ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης (1989). Επίσης, από το 1978 έχει θεσμοθετηθεί κινηματογραφικό βραβείο με το
όνομά του από το Σουηδικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου.
Το μόνο που θα τολμήσουμε να προσθέσουμε εμείς, είναι πως ο Μπέργκμαν, αν και Σουηδός που άντλησε από τη δική του Κοινωνία για το ταξίδι του στην Τέχνη και την αναζήτηση της ανθρώπινης ταυτότητας, έπλασε έργο που αφορά κάθε σκεπτόμενο ανθρώπινο πλάσμα οπουδήποτε και αν αυτό ζει και αναπνέει.
Γιατί, η διαδρομή του Μπέργκμαν ήταν μία βύθιση στην ανθρώπινη ψυχική ιδιοσυστασία , εκεί που όλοι οι άνθρωποι είναι συγγενεις.
Στα όρια της ζωής και του θανάτου, στα όρια της υπαρξιακής αγωνίας, στα όρια του πάθους και των ανθρώπινων σχέσεων.
Και βέβαια, (για να κάνουμε και την αναγκαία διασύνδεση) αν κάποιος έχει τη δυνατότητα να "αφεθεί" στο ταξίδεμα της μεγάλης Τέχνης (που όσο πιο μεγάλη είναι-τόσο πιο "προσιτή" είναι επίσης) τότε αυτόματα καλλιεργεί εκείνη την αναγκαία αισθητική ζωής που αποβάλλει ως ακαθαρσίες τους "Καρατζαφέρηδες"...
Ποιος ξέρει...Ισως για αυτό στα σχολειά η Αισθητική Καλλιέργεια και η πραγματική ελεύθερη αγάπη για τις Τέχνες είναι ακόμα σε "εμπάργκο".
Γιατί πολίτες που μαθαίνουν από μικροί να έχουν υψηλό αισθητικό πήχη, θα
πετάξουν στα σκουπίδια το σύνολο των "κυρίων" που παίζουν με τη ζωή μας.