Ο στίχος είναι μια γιορτή
Το ποίημα είναι πένθος
Κώστας Καναβούρης "Έσπασε" εκδόσεις Μελάνι 2014
Η Μαφία του ποδοσφαίρου σε δράση. Γιατί το ποδόσφαιρο δεν είναι πια το λαϊκό άθλημα. Είναι το εργαλείο χειραγώγησης των φτωχών, στην τσέπη και στο πνεύμα. Είναι το καπίστρι στο κεφάλι όσων αποστασιοποιούνται από το λαό για να γίνουν "λαός της ομάδας τους".
Να πως ηττάται ένας λαός και τα δίκαια του. Όταν ζει την παραίσθηση ότι ο κάθε Μελισσανίδης και ο κάθε κολλητός του, ο Σαμαράς ας πούμε, είναι υπερασπιστές των λαϊκών διεκδικήσεων.
Διάβαζα πάλι το "Έσπασε" του Κώστα Καναβούρη, από το οποίο είχα χρησιμοποιήσει ένα θραύσμα λόγου στην χθεσινή ανάρτηση. "Όταν η μνήμη χορταίνει, η Ιστορία πεινάει" σημείωνε ο ποιητής. Διάβαζα ξανά και σα να αναθάρρησε η ελπίδα, μέσα στα θραύσματα.
Εμείς δεν
ήμασταν στην αρπαγή,
Δουλεύαμε έξω∙
στα ποιήματα
τι να καταλάβει ο αρχηγός των μπράβωμ της Νέας Φιλαδέλφειας, της Λεωφόρου, του Καραϊσκάκη, της Τούμπας και του Βόλου; Αυτοί ποτέ δεν βρέθηκαν ποτέ έξω, στα ποιήματα. Αυτοί ξέραν πάβτα την τέχνη της αρπαγής παιδιών που θα φτιάξουν τη νέα γενιά μπράβων που θα φυλάνε τον πλούτο των αφεντικών
Άδηλο υλικό
το ποίημα∙ σαν το γυαλί.
Σπάζει εκεί
που δεν το περιμένεις.
Σαν τα παιδιά τα χθεσινά. Φτιαγμένα από το ίδιο άδηλο υλικό. Εκείνο των ποιημάτων. Και έπεσαν στα χέρια των μπράβων που με το υλικό αυτό φτιάχνουν τα όπλα τους για να σκοτώσουν την κοινωνία.
Τελικά, μάλλον η ελπίδα πρέπει να είναι ακόμα ζωντανή. Τι είναι αυτό που γέννησε τον ποιητικό λόγο του Κώστα Καναβούρη, τι είναι αυτό που όσους έχουμε ακόμα πίστη στον Άνθρωπο, μας κρατάει μακριά από την αρπαχτή των αφεντικών των ομάδων; Τι άλλο παρά η πίστη πως θα αλλάξει κάτι. Και η πίστη αυτή πατάει στη σκάλα που της προτείνουν κείμενα και βιβλία, ποιήματα και ιδέες σαν αυτά που περιγράφω πιο πάνω.
Γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος: [...] Ο Κώστας Καναβούρης μας αναγκάζει να
κοιταχτούμε στον καθρέφτη της κάθε μέρας, του νοήματος, μας προτρέπει να
αρνηθούμε την ελαφρότητα του τρεμοπαίζειν της ύπαρξής μας, να χλευάσουμε την
ερημιά στην οποία μας οδήγησε η ημιτελής παιδεία μας. [...]
Είναι μία ζωντανή ελπίδα, όπως και να το κάνεις.
________________________________________
Τον Κώστα Καναβούρη τον διαβάζω ανελλιπώς κάθε Κυριακή στην ΑΥΓΗ της Κυριακής. Έχω και πολλά βιβλία του. Εκτιμώ τον λόγο του πάρα πολύ. Η συγκυρία του να διαβάσω το Έσπασε" λίγο πριν και λίγο μετά τη χθεσινή αναβολή (;) της εκδήλωσης για το ΑλSOS στη Νέα Φιλαδέλφεια από ανθρώπους που νομίζουν πως ο Μελισσανίδης είναι σάρκα από τη σάρκα τους και πνεύμα από το πνεύμα τους, ήταν λυτρωτική και φτιάχνω αυτό το σημείωμα για να τον ευχαριστήσω για την ελπίδα που κρατάει ζωντανή.